“Domowe Melodie” to fenomen, którego skutków nawet w najbardziej irracjonalnych marzeniach nie przewidywali sami jego twórcy. Justyna Chowaniak, Staszek Czyżewski i Kuba Dykiert to trójka muzyków zręcznie łączących chwytliwe melodie z osobliwymi tekstami. Do tego dysponujący wdziękiem osobistym, dorównującym futrzanym postaciom wykreowanym przez Jima Hensona. 
Zespół nie związany z żadnym koncernem muzycznym, nie występujący w reklamach TV. Pozostający poza zainteresowaniem pudelków, kozaczków i innych tego typu dobrodziejstw. Jest w stanie wypełnić po brzegi największe muzyczne kluby naszego pięknego kraju nad Wisłą.
W niedzielny wieczór 29 marca zwolennicy niebanalnej rozrywki, zalali siedzibę łódzkiej Wytwórni (nie wodą) potokiem pozytywnej energii.
Gdyby chcieć zdefiniować styl muzyczny prezentowany przez Domowe Melodie należało by używać sformułowań pokroju: piosenka aktorska, poezja śpiewana. Niestety nie oddają one w pełni radosnej twórczości zespołu. Specyficzny, groteskowy, nierzadko czarny humor tekstów ocierających się czasem o infantylizm i kicz, który o dziwo nie razi a wręcz staje się ich atutem.
Podlany zestawem mocno zróżnicowanych akustycznych brzmień od pianina przez gitary, kontrabas, ukulele po instrumenty dęte, grzechotki i cymbałki.
Zespół po wydanym i niemalże całościowo wykonanym własnym sumptem (łącznie z rękodzielniczo stworzoną okładką) debiucie, powołał do życia kolejny album zatytułowany minimalistycznie “3″. Podczas koncertu dominowały kompozycje z nowego dwupłytowego wydawnictwa.
Nie brakowało zabawnych damsko – męskich historyjek chociażby w tekście “murowanego wakacyjnego przeboju” pt.: “Pamiętam”
“Pamiętam, bo mam dobrą pamięć
Jak mnie wziąłeś na barana
I potknąłeś się o kamień”
Czy bardziej intymnych wyznań z piosenki “Brzydal”:
“A ja wolę brzydala
Co brzydki jest jak noc
Byle mnie zadowalał
W tym sensie mhm.. no.”
Sporym zaskoczeniem był utrzymany w mrocznym klimacie, przywodzącym na myśl wczesne kompozycje zespołu Hey utwór “Wilkiem”. Odegrany przy niemal wygaszonych światłach i niebieskiej kontrze, zmieniającej muzyków w upiorne sylwety. Swoją mistyczną aurą sprawił na publiczności ogromne wrażenie.
Nostalgicznie zrobiło się również podczas “Wschodu”, “Wstydzę się” a także w pierwszej połowie “Jarli”.
Żartobliwy nastrój powrócił znów przy zagranej w konwencji mocno udziwnionego reggae kompozycji “Techno” . Również nie zabrakło go w ludowej “Świni” i podczas protest songu “P.Prezydencie”.
Pojawiły się także dobrze znane z debiutu lekko patologiczne przeboje o “Grażce” i “Zbyszku”.
Zespół podczas występu przebierał się, zmieniał instrumenty, epatował autentyczną radością z grania.
Trudno było by zliczyć jak wiele razy Domowe Melodie bisowały tego wieczoru. Za każdym razem członkowie zespołu byli entuzjastycznie witani przez wielopokoleniowe audytorium.
Niestety wszystko co dobre zawsze ma swój koniec.
Póki co pozostaje cieszyć się ze wspaniale wykonanej pod każdym wglądem nowej płyty i czekać na kolejne spotkanie, być może już tym razem w Atlas Arenie.
Post Domowe Melodie koncert w Wytwórni pojawił się poraz pierwszy w Obiektywna Łódź.
